Celem projektu „Ocena kwestii bezpieczeństwa w procedurze o udzielenie ochrony” finansowanego ze środków Funduszu Wyszehradzkiego, było przeprowadzenie kompleksowej analizy przepisów obowiązujących w krajach członkowskich Grupy Wyszehradzkiej oraz ich praktyk w kwestii zapewnienia bezpieczeństwa, w kontekście szeroko rozumianego systemu ochrony uchodźców. Opracowane w ramach projektu 4 raporty krajowe przedstawiają aktualny stan prawny oraz praktykę jak i formułują rekomendacje, które posłużą jako baza do poszukiwania kolejnych efektywnych mechanizmów, włączających procedurę zapewnienia bezpieczeństwa w procedury uchodźcze, utrzymując przy tym międzynarodowe standardy ochrony praw człowieka. Związek między ochroną uchodźczą a bezpieczeństwem nie był dotychczas przedmiotem pogłębionych badań porównawczych, dlatego też mamy nadzieję, że raport, który jest rezultatem tego projektu, wyznaczy początek dyskusji na temat nowych strategii dotyczących rządów krajów członkowskich oraz poszerzy świadomość na temat środków bezpieczeństwa. Raport prezentujący wyniki badania w czterech krajach Grupy Wyszehradzkiej został opublikowany w języku angielskim, część poświęcona Polsce została jednak opracowana również w języku polskim.

W tej części analizy przedstawione zostały procedury i środki bezpieczeństwa podejmowane w odniesieniu do osób ubiegających się w Polsce o status uchodźcy lub inne formy ochrony. Badanie objęło również tzw. ustawę antyterrorystyczną oraz zasady dotyczące ekstradycji. W rezultacie powstało kilka istotnych rekomendacji dotyczących zarówno propozycji zmian polskiego prawa jak i odnoszących się do praktyki polskich organów:

• Wnioskodawca poszukujący w Polsce ochrony i/lub jego przedstawiciel prawny, powinien być informowany co najmniej co do charakteru „zarzutów” przeciwko niemu, w związku z domniemanym zagrożeniem dla bezpieczeństwa, tak aby umożliwić mu ochronę swoich praw zgodnie ze standardem sprawiedliwego procesu i gwarancją skutecznego środka prawnego.

• Art. 23 unijnej Dyrektywy Azylowej powinien być właściwie transponowany do polskiej ustawy o ochronie, w szczególności w zakresie gwarancji dotyczących dostępu do informacji niejawnych, doradcy lub zastępcy prawnego, którzy uzyskali poświadczenie bezpieczeństwa zakresie dostępu do takich informacji, o ile mają one znaczenie dla postępowania o udzielnie ochrony.

• Zasada non-refoulement powinna zostać włączona do treści ustawy o udzielaniu ochrony.

• Detencja osób ubiegających się o udzielenie ochrony powinna być stosowana wyłącznie jako środek ostateczny, po rozważeniu możliwości zastosowania środków o charakterze alternatyw do detencji.

• Wszystkie decyzje sądowe powinny być publikowane online, aby zapewnić większą transparentność i znajomość orzecznictwa.

• Procedura identyfikacji i potwierdzania tożsamości cudzoziemców powinna obejmować również zasady i terminy odnośnie ustalenia obywatelstwa i jasne zasady co do ustalenia faktu bezpaństwowości.

• Art. 604 polskiego Kodeksu Postępowania Karnego określający przypadki niedopuszczalności ekstradycji powinien być zmieniony tak aby objąć również osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową, uchodźców oraz osoby objęte ochroną uzupełniającą.

Treść raportu w języku polskim dostępna jest <TUTAJ>

Twoje wsparcie pozwoli nam kontynuować
bezpłatną pomoc prawną dla uchodźców w Polsce!

KRS: 0000113676

Nr konta: 65 1160 2202 0000 0000 4950 8531

Polityka prywatności